Marie is geen intellectuele, geen aristocrate, en al helemaal geen actievoerster. Ze had niet mee kunnen doen aan het oproer, en verder kunnen gaan met wrok en verbittering in haar leven als bediende. Maar de opstand heeft geleid tot de democratisch gekozen Commune, en die is er nou eenmaal. Daarmee krijgt ze een gouden kans om haar rekeningen te vereffenen. Om eindelijk die ijskoude woede te laten ontsnappen die haar binnenste teistert. Om haar hoofd niet meer te buigen. Om de mensen te laten boeten die van haar beste vriendin Eugénie een geest hebben gemaakt, van wie het krankzinnige lachen weerklinkt in een crypte van verdoemden. De Commune belooft dat de lafaards en onderdrukkers van gisteren zullen boeten. Dat komt goed uit, Marie kent er wel een paar. En ze is bereid haar handen vuil te maken ...
| Aantal | Prijs |
|---|
